Volgens Matt Starr, de chief technology officer van Spectra Logic, kan een tapecartridge onder bepaalde omstandigheden gegevens ongeveer 30 jaar opslaan. Maar een meer praktische grens is 10 tot 15 jaar, zegt hij. Het is niet zo dat de gegevens van de tape verdwijnen. Integendeel, het grotere probleem is bekend bij iedereen die een oude acht-track tape of floppy disk is tegengekomen waarop hij niet langer een machine heeft om op af te spelen. Starr zei ook dat de technologie in beweging blijft en dat gegevens niet kunnen worden opgehaald als het medium om deze te lezen niet beschikbaar is.
Waar is de wereld terechtgekomen?
In april 2016 bestelde Microsoft Research 10 miljoen snaren bij Twist Bioscience, een startend bedrijf op het gebied van DNA-synthese in San Francisco, Californië. Hoe heeft Microsoft het gedaan? Microsoft vertaalde eerst de 1-en en 0-en in een digitale DNA-reeks van letters. De sequentie werd vervolgens aan Twist gegeven om deze te dupliceren met synthetisch DNA. Nadat Twist de gegevens had gekopieerd, gaf het het organische materiaal ter test aan Microsoft. Microsoft en onderzoekers van de Universiteit van Washington ontdekten dat alle gegevens – inclusief ongeveer 200 megabytes aan digitale documenten, een muziekvideo met hoge resolutie en artwork van de band OK Go! – was onaangetast en terughaalbaar.
Reinhard Heckel, een postdoctoraal onderzoeker aan de Universiteit van Californië, Berkeley, die heeft gewerkt aan de manier waarop gegevens in DNA kunnen worden opgeslagen, noemt het ‘indrukwekkend’. Maar hij zegt dat het grootste obstakel voor het nuttig maken van DNA-gegevensopslag de kosten zijn, omdat het maken van aangepaste DNA-moleculen duur is. "Als mensen het echt willen oppikken, moet je iets goedkoper opslaan dan op tape, en dat zal moeilijk worden", zegt Heckel.